Juryrapport
'Maan'

JURYLID 1 – ADRIAAN BUIKS De tekst en de verbeelding ervan klopten met elkaar. Een mooie, wat verstilde en poëtische wagen. Goeie detaillering in kleuren en weergave van details als kaars, boeken en kleding. De verstilling die de wagen wil oproepen wordt wel wat gehinderd door het omgevingsgeluid. De eigen muziek van de wagen werd er nogal door weggedrukt. Het totaalbeeld is wat mij betreft wat te statisch. Maar wel een heel dappere keuze om een dergelijk onderwerp te kiezen en uit te beelden.

JURYLID 2 – LAURENS VERSPUIJ Prachtig gestileerde wagen. Origineel concept. Voor mij de origineelste wagen. Wagen roept emotie op... prachtig als je dit weet te vangen in een corsowagen. Heel knap dat je op een uitbundig corso, met zo`n ingetogen ontwerp / onderwerp durft te verschijnen. Muziek was iets te zoet. Een instrumentale score zou voldoende / krachtiger zijn dan het liedje dat nu werd gedraaid. In afwerking niet helemaal zuiver... bijvoorbeeld niet goed aangesloten kozijnen van het raam. Maan is net iets teveel geel. Prachtige details... zoals een uitgedoofde kaars, dakpannen, lichtinval op gezicht en zolderkamer.

JURYLID 3 – GERDIEN NIJBOER Als de wagen aan komt rijden en je hoort de muziek, word je zo de wagen ingetrokken. Het staren naar de sterren zal voor veel mensen een eigen (emotionele) herinnering opwekken. De gezicht uitdrukking van het meisje geeft ook echt dat gevoel af. De anatomie is van een afstand heel mooi gelukt. De vlekkerige maan trekt wel mijn negatieve aandacht. Met twee kleuren was het al genoeg geweest. Ook de dakpannen met sneeuw? De aandacht moet door het kozijn getrokken worden. Dus er omheen had van mij met meer eenvoud gekund. Jammer dat het kozijn gebroken is. Het stapeltjes boeken hadden van mij ook niet gehoeven. Het paars leidde alleen maar de aandacht af van de mooi gevormde rug van het meisje. De wagen heeft wel een mooie en een minder mooie zijde. Dat is jammer voor de toeschouwers die net aan de verkeerde kan zitten. Het schouwspel ontroerde mij.

JURYLID 4 – HARRY VAN DEN BROEK Aparte vormgeving, de kunst van het weglaten. Een compliment voor de melancholieke blik van het verlangen van het meisje in het aanschouwen van de maan. De grootte en de vorm van de maan vond ik storend. Dat is jammer omdat juist de titel de maan is. Sombere weergave van de achterkant past bij de sfeer van de nacht.

JURYLID 5 – RUDI PIERIK Algemene klassering 2e / Persoonlijke klassering 3e Teder en stoer tegelijkertijd! De beschrijving in het programmaboekje is poëtisch te noemen, hetgeen wordt onderstreept door het onderwerp en het muzikale stuk onder de wagen. De uitvoering om een dame in een grote dakkapel te bouwen getuigt van lef, want dit is een ongebruikelijke setting voor een corsowagen. Het lijnenspel met dieptewerking van de dakpannen en balken is echter verrassend interessant te noemen. Bij het aanrijden van de creatie in het corso is het plaatje direct helder, mede door het feit dat er geen tot weinig gebruik is gemaakt van opsmuk. Wat helaas wel afleidt zijn de deelnaden bij de opzetstukken, dit had meer aandacht verdiend. Verder verwacht je in het serene tafereel ‘iets’ meer dan je krijgt, hetgeen waar ik niet direct een vinger op heb kunnen leggen. De maan had verder strakker vormgegeven kunnen worden en is qua kleur ietwat rommelig ten opzichte van de rest. De creatie is indrukwekkend hoog, maar dit gaat gedeeltelijk ook ten koste van de manoeuvreerbaarheid. Ik ben van mening dat het ontwerp, dit formaat niet nodig heeft om het publiek te overtuigen. De sterrenhemel is in het middagcorso al enigszins zichtbaar, hetgeen ‘s avonds ongetwijfeld een sprookjesachtig tafereel gaat opleveren. Tenslotte een compliment voor het complexe interessante kleurenspel.

JURYLID 6 – AD DE BRUIJN Mooi schuin gepositioneerd sfeerbeeld met strak afgesneden kaders. Ook hier is de kunst van het weglaten zeer goed uitgevoerd. Ook de overhang aan de achterzijde is prima uitgevoerd. Een wagen met diepte en sfeer. Kleurgebruik is fantastisch. Wat in het avondrondgang nog sfeervoller was.

JURYLID 7 – ROB RIBBERS Een out of the box compositie met dito uitvoering. In vooraanzicht een prachtige voorstelling waarbij de interactie tussen het elegant uitgevoerde meisje en maan goed tot zijn recht komt. De wijze van het verbinden van de maan aan de dakkapel middels de wolken is ook goed gevonden. De compositie is echter wel zo dat na het passeren van het meisje de voorstelling feitelijk voorbij is. De wagen is ook beduidend interessanter aan de opgewerkte zijde dan aan de dichte zijde. Kleuren van het meisje zijn erg goed, echter de weerkaatsing van het maanlicht op de dakpannen pakt minder mooi uit. Verder is ook de zolder erg donker en monotoon uitgevoerd, waardoor details in de gebinten grotendeels wegvallen. Ronduit storend zijn de vele slecht afgewerkte naden van de opzetstukken. Bij het kozijn, glaslatten en de maan zijn deze overduidelijk zichtbaar. Desondanks blijft het een gave voorstelling die imponeert in de optocht.