Juryrapport
'Symphonica Interna'

Mevr. L. de Haas – Yben
Uitwerking idee: Compositie, imposant, groots, creatief ontwerp. Kleurenspectrum, mooi, warm, rood / bruin gehouden, goed van kleur stelling. Materiaalkeuze, zeer goed, vooral bij de details. Figuranten, zeer fraai, stemmig en stijlvol, zanger zweepte het publiek goed op. Beschrijving corsowagen, warm en stijlvol. Afwerking: Aanbrengen materialen, goed gedaan. Weergave van de onderdelen, alles was een eenheid. Oog voor detail, zéér, openingen in huid bijvoorbeeld. Algehele indruk: Indruk op afstand, indrukwekkend, achterzijde wagen mooi, door belijning, plooien jurk. Idee en Uitbeelding idee, “binnen ”letterlijk geïnterpreteerd, openingen in armen, benen, borst, buik: zeer creatief vorm gegeven. Herkenbaarheid, zéér. Mobiliteit wagen, goed.

Dhr. M. Lensen
Originele wagen met gewaagde uitvoering wat beter gewaardeerd had mogen worden naar mijn mening. Hoewel de algehele indruk en de afwerking beter konden was het origineel om het zo uit te beelden. Tel daarbij op dat het uitbeelden van mensen een lastige klus is, hebben jullie dit toch maar mooi neergezet op de wegen in Vollenhove. Persoonlijk vond ik het gewaagde kleuren in de gezichten die minder confronterend moeten zijn. Complimenten voor de uitvoering van het haar van de dame. Leuke combi met de toegepaste muziek en band, alleen jammer dat deze niet speelde. Compositie: idee, uitwerking wagen, figuranten goed uitgewerkt tot een geheel verhaal.

Dhr. M. Hereijgers
De uitbeelding van muziek tot diep in de ziel, van binnen in het menselijk lichaam. ‘Symphonica Interna’ is in mijn persoonlijke uitslag geklasseerd op een elfde plaats. Wat een zwaar thema is er aangesneden door De Vereniging. De verbeeldingen van de rol van muziek, de relatie tussen man en vrouw binnen het gezin (wat conservatief geschetst, ook in de begeleidende tekst) en hoe deze zich tot elkaar verhouden. Veel om uit te beelden. Feitelijk is er niets mis met zware thematiek, maar het vraagt wel veel in de totstandkoming van het beeld. Het uitgangspunt is vertaald in een man als dirigent en de zwangere vrouw als violiste. In de vormgeving is het beeld niet bijzonder genoeg. De anatomie is redelijk, maar uitdrukking en expressie van de figuren is niet overtuigend genoeg. De manfiguur heeft bijvoorbeeld niet de sierlijke houding die je wel bij een dergelijke dirigent zou verwachten. De inkleuring is wel degelijk te noemen, maar brengt het beeld niet naar een hoger niveau. Nadere beschouwing leert dat deze personen opengewerkt zijn, dit om ook hun “innerlijk” te laten zien. Daar wordt het ontwerp wel erg vreemd van en begint het te schuren.. Er is wat te weinig sprake van subtiliteit in de wijze waarop innerlijk en uiterlijk met elkaar samen gaan. De overgangen zijn heel hard, alsof er messen aan te pas zijn gekomen.. Een half gezicht en een halve schedel of een opengesneden vrouw waarbij het ongeboren kind te zien is.. Dat kan op deze manier gewoon niet juist begrepen worden. Daarbij voelt de band met hun muzikale toevoeging eigenlijk volledig misplaatst. Waar het ontwerp en het beeld eigenlijk al met fluwelen handschoenen behandeld had moeten worden, daar dendert de muziek er als een stoomwals overheen. De tekst van de Marco Borsato’s hit ‘Binnen’ heeft nog wel ergens het juiste gevoel, maar de “stadionvertoning” van de band met zijn publiekopzwepende frontman heeft geen enkele gevoeligheid en discretie. Die zou juist bij het thema zo op z’n plaats zijn geweest om het in zijn juiste context en gevoel te plaatsen.

Dhr. P. Bastiaansen
De Vereniging heeft een romantisch verhaal over de symfonie van het leven als muziekstuk, als basis voor het ontwerp. Het verhaal is wat wollig. De link tussen het muziekstuk, je vader en je moeder en je eigen lichaam is gezocht. Het kon mij niet overtuigen, ik miste de samenhang tussen de elementen van het verhaal. De muzikant en de dirigent op de wagen gingen nog wel, maar de baby en de spieren die her en der naar buiten puilden, dat was het toch niet. Ik kon me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat het erom ging een band op een wagen te zetten, en dat het verhaal daar later omheen verzonnen is. De basis van het idee en het verhaal rammelden dus nogal, maar de uitvoering was juist prima. De compositie was goed, vooral door het feit dat de bandleden hier en daar ook de hoogte in gingen zodat de band echt een eenheid vormde met de wagen. De details in de uitvoering zijn met aandacht gemaakt wat uiteindelijk toch een prima resultaat opleverde.

Dhr. R. Pierik
De vereniging heeft gekozen voor de symfonie van het leven. Een wagen waarbij de figuratie direct in het oog springt. De grote groep enthousiaste muzikanten zorgt tijdens de optocht voor de nodige sfeer. Het nummer ‘Binnen’ van Marco Borsato is toepasselijk. Pas wel op dat het aantal figuranten de wagen niet gaat overheersen. De kleurkeuze van de kleding is goed afgestemd op de kleurkeuze van de dahlia’s en dit zorgt ervoor dat het totaal een geheel wordt. De titel is redelijk onduidelijk en het idee werd me pas duidelijk na het lezen van de tekst in het programmaboek. De positionering van de vader en moeder, naar elkaar toe, zorgt voor het samenspel tussen de ouders. Nadeel is dat het vooraanzicht van de creatie beperkt wordt tot de achterkant van een zwart pak. Gelukkig kijkt de vrouwspersoon over de man heen, zodat het toch enigszins interessant is om de creatie te zien aankomen. De opengewerkte lichaamsdelen gaven mij een onbehaaglijk gevoel. De anatomie van de mensfiguren is aardig gelukt.

Combi A. Ringerwöle & R. Flier
Uitwerking idee Compositie: goed, verhouding wat minder Kleurenspectrum: goed Materiaalkeuze: goed, open gewerkte delen had met bloemen gemaakt mogen worden veel maar wel goed Figuranten: goed, passend bij het thema Beschrijving corsowagen: thema leuk bedacht, verhoudingen niet helemaal juist Afwerking Aanbrengen materialen: goed Weergave onderdelen: had verfijnder gekund, wat grof uitgewerkt Oog voor detail: goed maar af en toe wat vlak Algehele indruk indruk op afstand: het geheel is op afstand minder goed te aanschouwen idee: goed, maar had poëtischer gemogen uitbeelding idee: te letterlijk uit gewerkt, kinderen missen in het verhaal herkenbaarheid: erg complex waardoor het thema lastig te herleiden valt goed mobiliteit wagen: goed

Dhr. L. Verspuij
Een echte "feel­good" wagen. Het bloemencorso is een feest en dat straalde de wagen ook uit. De anatomie van de figuren kan beter (te dikke benen!). Verder is het beter om een keuze te maken tussen live­muziek en een CD. Het was nu van allebei wat. Hoewel de opengesneden lichamen wat luguber aandeden, paste het wel bij het beeld wat de corsowagen wilde uitbeelden. De figuren hadden minder recht tegenover elkaar geplaatst kunnen worden op de wagen, juist wat meer richting publiek gedraaid... wagen kwam wat gesloten over. Goed dat de figuratie in dezelfde outfit was gestoken.