Juryrapport
'Waterloo'

Mevr. L. de Haas – Yben
Uitwerking idee: Compositie, mooi ontwerp:platte vlak en driedimensionaal samengevoegd. Kleurenspectrum, mooi in donkere tinten gehouden, paste bij het onderwerp. Materiaalkeuze, goed en mooi dat het grootste deel van de wagen “ton sur ton” is gehouden Figuranten, erg mooi, paste meer dan fraai in het geheel. Mooie show op rotonde. Beschrijving corsowagen, indrukwekkend, de werkelijke betekenis van het onderwerp kwam pas in de 2e ronde bij mij binnen. Afwerking: Aanbrengen materialen, veel zorg en aandacht aan besteed. Weergave van de onderdelen, heel goed, juist de onderdelen deden het bij deze wagen. Oog voor detail, gezichten zeer goed uitgewerkt, prachtig grimewerk bij de figuranten Algehele indruk: Indruk op afstand, door de 2 platte hoofden had het weinig smoel op afstand. Idee & Uitbeelding idee, MAAR: dan dringt langzaam de werkelijke betekenis en het uitgewerkte idee door en dat kwam bij mij als een schok binnen. Herkenbaarheid, zéér, vooral de gewonden en “doden” zowel mens als dier Mobiliteit wagen, goed

Dhr. M. Lensen
Onbetwist de topper van 2013, een tafereel wat alles heeft: een geweldige wagen met veel en goede details, sprekende uitbeelding waar je kippenvel van krijgt en figuranten die het plaatje compleet maken. Ondergrond van Engelse en Franse vlag (goed gebruik van de kleur “blauw”), “eenvoudige” opbouw daarop maar kwalitatief hoogwaardig door de sprekende gezichten, levensechte paarden en de emotie. Topper !! Qua verlichting had het kanon voorop meer belicht mogen worden. Een voorbeeld dat je voor verlichten van een wagen concessies moet doen aan de zichtbaarheid maar in dit geval niet storend. Ook is zichtbaar dat je voor donkere vlakken niet veel vermogen nodig hebt. Compliment voor het uitlichten van de mozaïeken.

Dhr. M. Hereijgers
‘Waterloo’ is een wagen die sterk inspeelt op de emotie. Die emotie van een slagveld met al zijn trauma’s, ellende en nasleep wordt voor een belangrijk deel gehaald uit de figuratie die rond de wagen loopt, de wagen fungeert daarbij meer als achtergrond. De platte beeltenissen van Churchill en Wellington, leiders van de strijdende partijen, uittornend boven het slagveld verheffen zich haast gebroederlijk boven de ellende. Omringd door gewonden en gesneuvelden blijven ze onttastbaar. Deze hoofden zijn zeer kundig en fraai ingekleurd en van dahlia’s voorzien, maar maken door het plat zijn niet echt emotie los. De gesneuvelde paarden in de ondergrond zijn dan weer wel bijzonder fraai vormgeven! Dat roept wel emotie op! Het plat uitvoeren van de hoofden zal een bewuste keuze zijn geweest. Nadeel is echter dat het voor mijn gevoel nooit meer wordt dan platte hoofden. Even nog komt de gedachte bovendrijven dat deze zwarte lijnen – zoals de hoofden zich af tekenen in het voor­ en achteraanzicht ­ haast als ingetogen, dramatisch monument fungeren, maar daarvoor zijn ze uiteindelijk ook niet zorgvuldig genoeg behandeld. Ondanks de lichte schuinstand van de hoofden blijfven deze aanzichten toch te karig. Wat overblijft is een wagen met een ondergrond van gesneuvelden en 2 verticale, zwarte lijnen. Daarmee voelen deze aanzichten toch een beetje als een zwaktebod. Er komt – behalve een groep figuranten – niet echt iets aan. Niet de wagen, maar de personen er om heen vertellen het verhaal. Deze kloppen ontegenzeggelijk tot in detail. Ik durf wel te stellen dat zo’n goede figuratie zelden vertoond is in corsoland. De emotie en zelfs de onderlinge spanningen tussen de soldaten is bijzonder goed uitgewerkt. Daarbij kloppen de aankleding en alle kleine details helemaal met het grote verhaal. Nu hoeft het niet erg te zijn wanneer een wagen erg leunt op het spel van de figuratie. Behalve wanneer de wagen zelf wat weinig te bieden heeft. En zoals uitgelegd, dat gevoel bekruipt me steeds. Het blijft vooral een goed theaterstuk met een decor van bloemen. Wat dan wel weer wringt is dat dat decor kwaliteit biedt in zijn afwerking en aandacht.. Uiteindelijk overheerst het gevoel dat het geheel – door de plastisch achterblijvende wagen ­ wat te weinig recht doet aan een corsowagen in een optocht en daardoor voor mij – na lang wikken en wegen – zakt in de totaaluitslag.

Dhr. P. Bastiaansen
Wat mij betreft de onbetwiste winnaar in dit corso, maar wel een verrassende winnaar. Toen ik de wagen voor het eerst zag, op het opstellingsterrein, had ik niet verwacht dat dit mijn uiteindelijke eerste prijs zou worden. De wagen heeft mij langzaam maar zeker veroverd, zoals Wellington Napoleon. Mijn eerste indruk was die van een platte compositie, een beetje tam, waardoor de wagen geen vooraanzicht heeft. Maar ik had het helemaal mis. In de straat bleek dat hij wél een vooraanzicht had, doordat de koppen schuin op de wagen waren geplaatst. Daar is goed over nagedacht. Het eerste contact in de straat waren de figuranten met hun indrukwekkende en overtuigende spel. Ze waren kapót, ze verbeeldden op een indrukwekkende manier de ellende die een oorlog met zich meebrengt. De wagen zelf versterkte dat gevoel, door de prachtig vormgegeven paarden in dramatische poses, met daarop halfdode figuranten. Het illustreerde de waanzin van een oorlog, helaas altijd actueel. Vervolgens zag je de banieren en de nationalistische symbolen, en daar hoog bovenuit torenend, de koppen van Wellington en Napoleon, verwikkeld in een strijd van ego’s en ongevoelig voor de ellende die hun strijd met zich meebrengt. Ik weet niet of het bewust zo is gedaan, maar op mij werkte het precies in die volgorde: eerst de ellende van een oorlog, dan de nationalistische symbolen en de grote ego’s die die ellende veroorzaken. Dan realiseer je je opeens wat de vreselijke gevolgen zijn van grote ego’s en nationalisme. Daarmee krijgt de wagen een diepe lading. Het is niet zo maar een historische scène, maar iets universeels, iets van alle tijden. De wagen blijft op alle fronten overeind en wordt eigenlijk alleen maar sterker als je er langer naar kijkt. Het spel van de figuranten is overtuigend, de vormgeving van de paarden is bijzonder goed, de wapenschilden (mozaieken van zaden) zijn werkelijk fantastisch mooi, schitterend in de zon, met liefde gemaakt. En dan de koppen van Wellington en Napoleon – je kon er naar blijven kijken. Geweldig kleurgebruik, ton­sur­ton paars en zalm, ieder met een heel eigen karakteristiek, de verbeten trek van Napoleon die beseft dat zijn tijdperk ten einde is maar die niet toe wil geven, de subtiele arrogantie van Wellington, met de gele kraag die dan weer net uit het platte vlak komt. Dit is puur genieten, hier zit zoveel kwaliteit in.

Dhr. M. Wijlaars
­

Mevr. D. Laarman
Wat een tafereel. Perfect de sfeer weer gegeven. Het geheel met de figuratie is geweldig. De gezichten zijn fantastisch geplakt. Bij de eerste indruk is de opbouw iel en plat maar in de optocht word dit direct weggenomen. De gezichten komen door de stand ook in de smalle straat heel mooi uit. Keurig afgewerkt. Met veel plezier jullie creatie bewonderd.

Mevr. H. Theunissen
Compositie: Wouw kippevel, en met zoveel vernuft de schilderijen plaatsen dat is lef hebben Kleurenspectrum: Dat was erg mooi uitmuntend Materiaalkeuze: Ongelofelijk dat je met bloemen, de andere matriale onzichtbaar hebt gemaakt Zoals leer van de zadels enz Figuranten: Deze waren zeer mooi gekleed, bleven in hun rol , wat er ook gebeurde super Beschrijving corsowagen: Een wagen die plat is is een groot risico, maar zo neergezet, en hoe je keek het volgde je gewoon, er was zoveel te zien, een echte veldslag, van voor tot achter een sluitend verhaal TOP Aanbrengen materialen: Alles was een eenheid Weergave onderdelen: of het nou een paard was, of een kanon, of een kar, het paste allemaal perfect bij elkaar Oog voor detail: Dat is hier in een woord erg goed,tot het wite kraagje Indruk op afstand: Was echt zo mooi, Idee: Het idee is al vaak gebuikt, maar nog nooit zo mooi Uitbeelding idee: Zeer vernuftig gedaan Herkenbaarheid: Als geschiedenis je boeit, is er nooit geen betere uitbeelding geweest Mobiliteit wagen: Het mooie was dat deze groep goed gebruik heeft gemaakt om waar ik stond de wagen in volle volklore kon tentoonstellen