Juryrapport
'Mano Del Deseo'

Mevr. L. de Haas – Yben
Uitwerking idee: Compositie, goed, maar een beetje saai. Kleurenspectrum, goed, maar een beetje saai, heeft bij deze wagen alles met elkaar te maken. Materiaalkeuze, goed. Figuranten, zéér fraai, prachtige kleding en grime! Beschrijving corsowagen, ontwerp is een eenheid. Afwerking: Aanbrengen materialen, goed. Weergave van de onderdelen, goed in balans. Oog voor detail, “medaillons” mooi uitgewerkt. Algehele indruk: Indruk op afstand, wist niet wat ik ermee aan moest, geheel is saai door kleurstelling en tegelijk ook weer mooi rustig. Idee en Uitbeelding idee, idee is prima en goed uitgewerkt, muziek paste goed bij het onderwerp dat maakte het één geheel. Herkenbaarheid, achterzijde van de wagen was zeer fraai. Mobiliteit wagen, goed.

Dhr. M. Lensen
De toegepaste bogen op de wagen halen het zicht eruit. Daarnaast vond ik de wagen iets te flets, de bogen in een donkerder kleur hadden misschien beter beeld gegeven. Zaadmozaieken op de zijkant mooi uitgewerkt. Basis had niet veel kleur maar dat misstond niet maar mogelijk had de gehele compositie in verschillende (niet te veel) kleuren een sprankelender verschijning gegeven.

Dhr. M. Hereijgers
Maskers verhullen de ware aard en emotie van de mens. ‘Mano de Deseo’ is in mijn persoonlijke uitslag geklasseerd op een twaalfde plaats. Leesbaarheid van het beeld blijkt het grootste manco van deze wagen te zijn. Hier is zowel de compositie als de inkleuring debet aan. De grote boogconstructie met het masker aan de voorzijde (alles wit) ontneemt elk zicht op het grote, gemaskerde gezicht. Daar waar de wagen om gaat. De inkleuring maakt het beeld niet helderder, omdat er te weinig onderscheid is gemaakt tussen alle vormen. De boogconstructie kent een net andere kleur wit, maar te weinig om verschillende onderdelen te duiden. Bovendien is deze strakke boog wat zwak afgewerkt, waardoor de strakke vorm aan kracht verliest. Leesbaarheid laat ook te wensen over in het doel van de wagen en daarmee het spel van de figuratie. De groep voor de wagen verbeeldt een ogenschijnlijke dans, maar wat zij exact nastreven is onduidelijk.. De figuranten op de wagen hebben letterlijk de touwtjes van het masker in handen. Maar ­ behalve een minimale beweging ­ is onduidelijk waarom ze iets doen en wat ze ingeeft. In de vormgeving zijn moeilijke vormen als gezichten, handen en maskers niet geschuwd. Tevens zijn de vlakken voorzien van strak uitgevoerde dahlia patronen. Hier lijkt de groep zich wel in thuis te voelen, want ondanks hun complexiteit, zien eigenlijk alle vormen er prima uit. Als dit potentieel aan vormgeving verenigt zou worden met een helder beeld, dan ziet de toekomst er veelbelovend uit!

Dhr. P. Bastiaansen
Een wagen over verlangen dat schuilt achter de maskers van de mensen, en de hand die dat verlangen vervult. Op de keper beschouwd valt er op het ontwerp en de uitvoering nogal wat af te dingen. Om met het ontwerp te beginnen: het is onduidelijk. Ik zie maskers en ik zie handen maar ik zie nergens het verlangen en ik zie ook niet hoe de hand dat verlangen vervult. Eigenlijk is het helemaal niet duidelijk wat de maskers en de handen betekenen. Daarnaast zie ik een grote boogconstructie waarvan de functie onduidelijk is. Of is het letterlijk een constructie, omdat de maskers toch ergens aan moeten hangen? Hoe het ook zij, de boog haalt vooral het vooraanzicht van de wagen weg. Het ingetogene van de figuratie past weliswaar goed bij het ingetogen karakter van de wagen, maar het spel maakt weinig goed. De figuranten trekken met touwen aan het masker en wekken de suggestie dat er heel wat staat te gebeuren. Maar er gebeurt niks.

Dhr. R. Pierik
‘Mano del deseo’, de hand van verlangen, heeft mij een hoop kopzorgen bezorgd. Wat probeert ‘Fulnaho’ het publiek langs de weg te vertellen? Het eerste wat opvalt bij het bekijken van deze wagen is de grote hoeveelheid witte dahlia’s. Mede dankzij deze kleurkeuze zijn de verschillende onderdelen lastig van elkaar te onderscheiden. Het opvallendste kleurverschil zit eigenlijk daar waar het juist niet moet zitten. Namelijk tussen de (te) witte kleding van de figuranten en de witte dahlia’s. Probeer een volgende keer deze kleuren beter op elkaar af te stemmen of eventueel te vermijden. De knipwerken en de vormgeving van de handen verraden dat de deze groep meer potentie heeft dan dat het dit jaar heeft laten zien.

Combi A. Ringerwöle & R. Flier
Uitwerking idee
Compositie: vlak, minder spannend, niet alzijdig Kleurenspectrum: vlak, geen diepte werking, had meer kleurgebruik mogen hebben. Materiaalkeuze: vlak Figuranten: goed, maar combinatie wagen en figuranten is niet duidelijk Beschrijving corsowagen: -

Afwerking
Aanbrengen materialen: goed Weergave onderdelen: ondanks vlak kleurgebruik wel aanwezig Oog voor detail: goed, maar had met accent kleurgebruik duidelijker gekund De details waren er wel zoals bij de hand en nagel, maar door het kleurgebruik niet duidelijk zichtbaar

Algehele indruk
indruk op afstand: minder, door het vlakke kleurgebruik minder spannend idee: goed, compositie niet helder uitbeelding idee: vlak, te letterlijk herkenbaarheid: minder mobiliteit wagen: goed

Dhr. L. Verspuij
Een wagen die zich lastig laat interpreteren. Het vallende masker is het mooiste element op de wagen. Verder is de bodem fors en te nadrukkelijk aanwezig. De achterkant van de wagen heeft het publiek te weinig te bieden, alleen een getekend gezicht is te mager. De tweede ronde draaide de wagen wat meer richting publiek (reed het publiek bijna in). Dit was een goede actie. De hand reikte naar het publiek. De maskers zelf riep te weinig emotie op.