Piggelmee

In het land der blonde duinen en niet heel ver van de zee woonde eens een dwergenpaartje en dat heette Piggelmee.
’t Waren heel, heel kleine mensjes en ze woonden vrees’lijk lot want ze hadden heel geen huisje in een oude Keulse pot.
Op een mooie zomermorgen lazen z’in de dwergenkrant dat er was… een Tovervisje komen zwemmen naar het strand. ’t Visje dat met staart en vinnen vlug zich door de golven sloeg kon je alles, glles geven als je ’t hem maar nederig vroeg.
“Ja ik! Ja ik!” riep het ventje en hij trilde van genot;
“visje, ach geef mij een huisje, ik woon maar in een stenen pot.” “Altijd wonen in de duinen, nooit de wijde wereld zien…
’t Piggel—vrouwtje wil op reis gaan: “‘k Wil neef Piggelmanus zien”. Van de Mosselfee kreeg hij een schelpje die verandert in een schip als je hem gewoon omhoog werpt en je roept dan: “Eun Deun Dip!” Kijk: aan stuurboord zwom een grote zouteharingkleuterschool op een fijn vakantiereisje van Ijmuiden naar de pool.
Voor het schip verscheen een walrus met een witte zeilpet op. “Voorrang geven aan scholieren!” riep hij met een basstem, “stop!” “Canada? Dat is niet ver meer en u vindt het met gemak!
Eerst rechtuit! en dan rechts afslaan bij een diep gezonken wrak!” En zo was ’t, want even verder zagen ze toen recht vooruit hoe een zaagvis plankjes zaagde uit een oude vissersschuit.
“Piggelmanus?” zei de vleermuis, “‘k Heb hem op de maan gezien. Maar je kunt hem niet bereiken, of heb je soms een vliegmachien?” Maar na vele weken reizen hadden zij het wel gezien.
Ze verlangden naar hun huisje, of de oude Keulse pot misschien?
’t Vrouwtje lachte en verklaarde: “k Heb me werkelijk best vermaakt, maar ik vind nog werkelijk altijd dat thuis de koffie ’t beste smaakt!”

Foto's
  • Help mee

    Heeft u meer info over deze wagen?

    Privacy - Piggelmee (1999)

      Privacy - Piggelmee (1999) Foto +